متمایز

کلمه "متمایز" در زبان فارسی به معنای "برجسته" یا "تفاوت یافته" است و معمولاً در موقعیت‌هایی به کار می‌رود که بخواهیم تفاوت یا ویژگی خاصی را توصیف کنیم.

قواعد نگارشی و استفاده از کلمه "متمایز":

1. موقعیت زبانی:

   • "متمایز" می‌تواند به عنوان صفت برای توصیف اسم‌ها استفاده شود، به عنوان مثال: "این اثر هنری متمایز است."

2. قید و صفت:

   • می‌توان از قیدهایی مانند "به وضوح" یا "کاملاً" قبل از این کلمه استفاده کرد: "این دو محصول به وضوح متمایز هستند."

3. سازگاری با اسم:

   • باید توجه داشت که صفت "متمایز" باید با اسم از نظر جنس و شمار همخوانی داشته باشد. برای مثال:
     • متمایز (مفرد مذکر)
     • متمایزه (مفرد مؤنث)
     • متمایزین (جمع)

4. تنوع بیان:

   • می‌توان به جای "متمایز" از معادل‌های دیگر نیز استفاده کرد، مانند "مختلف"، "برجسته"، "مخصوص" و غیره، بسته به زمینه و نوع بیان.

5. استفاده در جملات:

   • برای تاکید بیشتر می‌توان جملات را به گونه‌ای ساخت که مفهوم متمایز بودن بیشتر مشهود باشد:
     • "نحوه ارائه این پروژه کاملاً متمایز از سایر پروژه‌هاست."
6. توجه به املاء:
   • املای صحیح این کلمه "متمایز" است و باید از نوشتن آن به شکل‌های نادرست پرهیز شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید در نوشتار خود از کلمه "متمایز" به شکل صحیح و مؤثری استفاده کنید.