بیهنر

کلمه "بیهنر" یک واژه مرکب است که از دو بخش "بی" و "هنر" تشکیل شده است. در اینجا به بررسی قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این واژه می‌پردازیم:

1. جنس و نوع کلمه:

   • "بیهنر" یک صفت است که به معنای کسی است که فاقد هنر یا استعداد باشد.

2. نوشتار صحیح:

   • کلمه "بیهنر" معمولاً به صورت جدا نوشته نمی‌شود. درست آن "بی‌هنر" است زیرا "بی" که به معنای نداشتن یا فقدان است، با کلمه بعدی پیوسته نمی‌شود و باید با یک فاصله مشخص نوشته شود.

3. نگارشی:

   • در نگارش‌های رسمی و ادبی، حاکمیت قواعد نگارشی بسیار مهم است. بنابراین، باید به اصول املایی و نگارشی توجه شود.

4. استفاده:

   • این کلمه در جملات به صورت صفت به کار می‌رود، مثلاً: "او یک فرد بی‌هنر است."

5. توجه به تکیه و تلفظ:

   • در تلفظ صحیح، تکیه به روی "هنر" است و "بی" به صورت کوتاه ادا می‌شود.
6. معانی و مشتقات:
   • کلمه "بیهنر" می‌تواند به صورت استعاری نیز به کار رود و به نقص‌های دیگر در فرد اشاره کند.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "بی‌هنر" به درستی و به شکل زبانی صحیح استفاده کرد.