کلمه "لَيْسَ" در زبان عربی به معنای "نیست" است و به عنوان یک فعل ناقص یا فعل معکوس به کار می‌رود. در زبان فارسی، این کلمه به طور مستقیم وجود ندارد و معادل آن در فارسی "نیست" است.

ولی اگر بخواهیم قواعد و نکات نگارشی و گرامری مربوط به "لَيْسَ" را بررسی کنیم، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. نقص فعل: "لَيْسَ" به عنوان یک فعل ناقص، به تنهایی نمی‌تواند معنا داشته باشد و معمولاً به یک اسم یا خبر نیاز دارد. به عنوان مثال: «لَيْسَ زيدٌ عالِماً» به معنای «زيد عالم نیست».

2. جمع و تأثیر بر خبر: هنگامی که "لَيْسَ" با یک اسم جمع ظاهر می‌شود، خبر باید به صورت مفرد بیاید. به عنوان مثال: «لَيْسَ الْأَوْلَادُ مجتهدین» (باید به صورت «لَيْسَ الْأَوْلَادُ مجتهدٌ» بیان شود).

3. تغییر در زمان: "لَيْسَ" به صورت‌های مختلفی قابل صرف است (لَيْسَ، ليسا، لم يكن و...). این تنوع باعث می‌شود که معانی مختلفی از آن استخراج شود.

4. نحوه تأکید: برای تأکید بر منفی بودن جمله، می‌توان از "لَيْسَ" به همراه ادوات تأکید استفاده کرد، مانند "إنَّ".

5. موقعیت در جمله: "لَيْسَ" معمولاً در ابتدای خبر قرار می‌گیرد و خبر به دنبال آن می‌آید.

اگر در خصوص استفاده از "لَيْسَ" در متون عربی یا سؤال خاصی دارید، خوشحال می‌شوم که بیشتر توضیح دهم.