وظایف شخصى حكمران

الإمامُ علیٌّ علیه السلام

ـ مِن كِتابِهِ للأشتَرِ لَمّا وَلّاهُ مِصرَ ـ: إنّما يُستَدَلُّ علَی الصّالِحينَ بِما يُجري اللّه ُ لَهُم علی ألسُنِ عِبادِهِ، فلْيَكُن أحَبَّ الذَّخائرِ إلَيكَ ذَخيرَةُ العَمَلِ الصّالِحِ، فاملِكْ هَواكَ، وشُحَّ بِنَفسِكَ عَمّا لا يَحِلُّ لَكَ؛ فإنَّ الشُّحَّ بِالنَّفسِ الإنصافُ مِنها فيما أحَبَّت أو كَرِهَت.

ـ در فرمان استانداری مصر بهمالك اشتر ـ نوشت: در حقیقت، مردمان نیكوكار و شایسته از طریق سخنانی شناخته می شوند كه خداوند درباره آنان بر زبان بندگان خویش جاری می سازد. بنابراین، باید دوست داشتنی ترین اندوخته ها نزد تو، كردار نیك و شایسته باشد. پس، بر هوس خویش مسلّط باش و آنچه را كه برایت حلال نیست از نفْست دریغ دار؛ زیرا دریغ داشتن از نفْس، وادار كردن او به پیمودن راه انصاف است در آنچه خوش دارد یا خوش ندارد.

منبع: نهج البلاغة: الكتاب 53.