تواضع، درى به سوى رحمت خداست

الإمام علیّ علیه السلام

لا تَـكونوا كَالْمُتَـكَـبِّرِ عَلی اِبْنِ اُمِّهِ مِنْ غَيْرِ ما فَضْلٍ جَعَلَهُ اللّه ُ فيهِ، سِوی ما اَ لْحَقَتِ الْعَظَمَةُ بِنَفْسِهِ مِنْ عَداوَةِ الْحَسَدِ (الحَسَبِ)، وَ قَدَحَتِ الْحَميَّةُ فی قَلْبِهِ مِنْ نارِ الْغَضَبِ، وَ نَفَخَ الشَّيْطانُ فی اَ نْفِهِ مِنْ رِيحِ الْـكِبْرِ الَّذی اَعْقَبَهُ اللّه ُ بِهِ النَّدامَةَ؛

مانند آن كسی (قابیل) نباشید كه بر پسر مادر خود (هابیل)، بی آن كه خداوند، او را بر وی برتری داده باشد، تكبّر ورزید. جز اینها، خودبزرگ بینی، دشمنی ناشی از حسادت را در جان او افكند و تعصّب و غرور، آتش خشم را در دلش شعله ور ساخت و شیطان، باد كبر را در بینی اش دمید؛ كِبری كه خداوند، عاقبتش را پشیمانی قرار داد.

منبع: نهج البلاغه، از خطبه 192.