پاكىِ نگاه

الإمام علیّ علیه السلام

اذا رَأی أحَدُكُمُ امرَأَةً تُعجِبُهُ فَليَأتِ أهلَهُ؛ فَإِنَّ عِندَ أهلِهِ مِثلَ ما رَأی، ولا يَجعَلَنَّ لِلشَّيطانِ إلی قَلبِهِ سَبيلاً، وَليَصرِف بَصَرَهُ عَنها، فَإِن لَم تَكُن لَهُ زَوجَةٌ فَليُصَلِّ رَكعَتَينِ ويَحمَدُ اللّه َ كَثيراً، ويُصَلّي عَلَی النَّبِيِّ وآلِهِ صلي الله عليه و آله، ثُمَّ ليَسأَلِ اللّه َ مِن فَضلِهِ، فَإِنَّهُ يُبيحُ لَهُ بِرَأفَتِهِ ما يُغنيهِ.

هرگاه كسی از شما زنی را دید كه از او خوشش آمد، نزد همسرش برود؛ چرا كه همسرش، همانی را دارد كه دیده است و برای شیطان، راهی به درون خود باز نكند، و نگاهش را از آن زن، بردارد، و اگر همسر ندارد، دو ركعت نماز بگزارد و خداوند را بسیار سپاس گوید و بر پیامبر صلی الله علیه و آله و دودمانش درود فرستد، آن گاه از فضل خداوند، [خواسته هایش را] بخواهد. به راستی كه خداوند، از روی رأفت و مهربانی، آنچه او را بی نیاز كند، به او خواهد بخشید.

منبع: الخصال: ص 637 ح 10.