واجبات ، بویژه نماز و روزه

الإمام علیّ علیه السلام

كانَ رَسولُ اللّه ِصلي الله عليه و آله مُنصِبالِنَفسِهِ بَعدَ البُشری لَهُ بِالجَنَّةِ مِن رَبِّهِ، فَقالَعز و جل :«وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَوةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْهَا...» الآية، فَكانَ يَأمُرُ بِها أهلَهُ، و يُصَبِّرُ عَلَيها نَفسَهُ.

پیامبر خدا، این گونه بود كه پس از [دریافت]بشارت بهشت، از جانب پروردگارش [نیز]خودش را به زحمت می انداخت. از این رو، خداوند عز و جلفرمود:«وخانواده ات را به نماز امر كن و خود بر آن، شكیبا باش...»و ایشان خانواده اش را به آن، امر می كرد و خودش بر آن، شكیبایی می ورزید.

منبع: النّصَب: التَّعَبُ (النهایة: ج 5 ص 62 «نصب»). / الكافی: ج 5 ص 37 ح 1 عن عقیل الخزاعی، نهج البلاغة: الخطبة 199 نحوه، بحار الأنوار: ج 33 ص 447 ح 659.