روزگارى كه تنها مؤ منان ناب نجات مى

امام علی علیه السلام

وَ ذلِكَ زَمـانٌ لا يـَنـْجـُو فـِيـهِ اِلاّ كـُلُّ مـُوْمـِنٍ نـُوَمـَةٍ. اِنْ شـَهـِدَ لَمْ يـُعـْرَفْ وَ اِنْ غـابَ لَمـْ يُفْتَقَدْ.

[از روزگـار نـیـامده ای سخن می گویم] و آن زمانی است كه جز مؤ من ناب و نایاب و گمنام را، راه نـجـاتـی نـخـواهـد بـود. هم او كه چون به صحنه درآید كسی او را نشناسد، و اگر نباشد، كسی سراغش را نگیرد.

منبع: همان، خ 102، ص 305.