دانش ، بدون آموختن

حِلیَة الأَولیاء عن الحسن

خَرَجَ النَّبِي صلي الله عليه و آله عَلی أصحابِهِ ذاتَ يَومٍ فَقالَ: هَل مِنكُم مَن يُريدُ أن يُؤتِيَهُ اللّه ُ عِلما بِغَيرِ تَعَلُّمٍ، وهُدیً بِغَيرِ هِدايَةٍ ؟ هَل مِنكُم مَن يُريدُ أن يُذهِبَ اللّه ُ عَنهُ العَمی ويَجعَلَهُ بَصيرا؟ ألا إنَّهُ مَن رَغِبَ فِي الدُّنيا وأطالَ أمَلَهُ فيها أعمَی اللّه ُ قَلبَهُ عَلی قَدرِ ذلِكَ، ومَن زَهِدَ فِي الدُّنيا وقَصَّرَ أمَلَهُ فيها أعطاهُ اللّه ُ عِلما بِغَيرِ تَعَلُّمٍ، وهُدیً بِغَيرِ هِدايَةٍ.

حلیة الأولیاءـ به نقل از حسن ـ : روزی، پیامبر صلی الله علیه و آله به نزد اصحابش آمد و فرمود: «آیا در میان شما كسی هست كه بخواهد خداوند، او را بی آموختن، دانش عطا كند و بی هدایتگری، هدایت كند؟ آیا در میان شما كسی هست كه بخواهد خداوند، كوردلی را از او ببرد و بینایش گرداند؟ بدانید كه هر كس به دنیا راغب شود و آرزویش را در دنیا دور و دراز كند، خداوند به همان اندازه، دلش را كور می گرداند، و هر كس در دنیا زهد بورزد و آرزویش را در دنیا كوتاه كند، خداوند او را بی آموختن، دانش عطا می كند و بدون هدایتگری، هدایت می كند.

منبع: حلیة الأولیاء: ج 6 ص 312 وج 8 ص 135، شُعب الإیمان: ج 7 ص 360 ح 10582 نحوه، كنز العمّال: ج 3 ص 209 ح 6195 ؛ تیسیر المطالب: ص 365، تنبیه الخواطر: ج 1 ص 131 عن أنس نحوه.