الگوى انبیاء

امام حسن مجتبى علیه السلام

كانَ رَسولُ اللّهصلي الله عليه و آلهفَخْما مُفَخَّما... يَتَـكَلَّمُ بِجَوامِعِ الكَلِمِ فَصْلاً لا فُضولَ فيهِ و لا تَقصيرَ. دمثا، لَيْسَ بِالجافی و لا بِالْمَهينِ تَعظُمُ عِنْدَهُ النِّعْمَةُ و اِنْ دَقَّت لا يَذُمُّ مِنها شَيئا غَيْرَ اَ نَّهُ كانَ لا يَذُمُّ ذَواقا و لا يَمدَحُهُ و لا تُغضِبُهُ الدُّنْيا و ما كانَ لَها، فَاِذا تُعوطیَ الحَقّ لَم يَعْرِفهُ اَحَدٌ، و لَم يَقُمْ لِغَضَبِهِ شَی ءٌ حَتّی يَنتَصِرَ لَهُ...؛

رسول اكرم صلی الله علیه و آله با شكوه و بزرگوار بودند... سخنانی كوتاه، جامع و بی چون و چرا می گفتند؛ بدون كم و زیاد. نرم خو و مهربان بودند، در حق كسی ظلم نمی كردند، كسی را خوار نمی شمردند، نعمت را اگر چه كم بود، بزرگ می دانستند و چیزی از آن را نكوهش نمی كردند، از مزه غذا نه بد می گفتند و نه تعریف می كردند، دنیا و آنچه به آن مرتبط است ایشان را خشمگین نمی ساخت و هرگاه حقی ضایع می شد، احدی را ملاحظه نمی كردند و چیزی باعث رفع خشمشان نمی شد، تا آن كه حق را حاكم سازند.

منبع: عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 283.