شفاى همه دردها

امام حسن مجتبى علیه السلام

اِنَّ هذَا الْقُرآنَ فيهِ مَصابيحُ النّورِ، وَ شِفاءُ الصُّدورِ، فَلْيَجلُ جالٍ بِضَؤْئِهِ، وَ لْيُلجِمِ الصِّفَةَ قَلْبَهُ، فَاِنَّ التَّفكيرَ حَياةُ القَلْبِ الْبَصيرِ، كَما يَمشِی الْمُستَنيرُ فِی الظُّـلُماتِ بِالنُّورِ؛

به راستی كه در این قرآن، چراغ های روشنایی بخش و شفای قلب هاست. پس هر كس در پیجَلا بخشیدن است، [دیده دل خویش را] با نور آن، جلا دهد و دل خویش را با آن، تربیت كند؛ چرا كه اندیشیدن [در قرآن]، مایه حیات دل شخص با بصیرت است، همچنان كه آدمی در تاریكی ها، با كمك نور، راه خود را می پیماید.

منبع: كشف الغمّه، ج 2، ص 199.