ماه رمضان ماه آزمایش

مـَـرَّ علیه السلام فِى یَوْمِ فِطْرٍ بِقـَوْمٍ یَلْعَبُونَ وَیَضْحَكُونَ، فَوَقَفَ عَلى رُؤُوسِهِمْ فَقالَ

«إِنَّ اللّه َ جَعَلَ شَهْرَ رَمَضانَ مِضْمارا لِخَلْقِهِ فَيَسْتَبِقُونَ فيهِ بِطاعَتِهِ إلی مَرْضاتِهِ، فَسَبَقَ قَوْمٌ فَفازُوا وَقَصَّرَ آخَرُونَ فَخابُوا، فَالْعَجَبَ كُلَّ العَجَبِ مِنْ ضاحِكٍ لاعِبٍ فِي اليَوْمِ الَّذي يُثابُ فيهِ الُمحْسِنُونَ وَيَخْسَرُ فيهِ المُبْطِلُونَ، وَأيْمُ اللّه ِ لَوْ كُشِفَ الغِطاءُ لَعَلِمُوا أَنَّ الُمحْسِنَ مَشْغُولٌ بِإحْسانِهِ وَالمُسی ءَ مَشْغُولٌ بِإساءَتِهِ،» ثـُمَّ مـَضی.

خداوند ماه رمضان را میدان مسابقه و بهره برداری برای مخلوق خویش قرار داده كه با اطاعت و بندگی بر یكدیگر پیشی و سبقت گیرند و خشنودی خدای را به دست آورند، گروهی سبقت جستند و مسابقه را بردند و گروهی دیگر عقب ماندند و متضرر شدند. شگفت و تعجب از آنانی است كه در روز پاداش گرفتن نیكوكاران و زیان دیدن بی هدفان، به خنده و لهو و لعب پرداخته اند. به خدا قسم اگر حجابها بركنار شود، خواهید دید نیك رفتار به نیكی خویش مشغول است و بدكردار به رفتار بدش گرفتار؛ یعنی قیامت را به چشم خویش می بیند و نتایج رمضان را مشاهده می كند. سپس آنها را به حال خویش وا گذاشت و رفت.»

منبع: تحف العقول عن آل الرسول، ص236.