اخلاص اهل بیت در عبادت

الإمام زین العابدین علیه السلام

إنّي أكرَهُ أن أعبُدَ اللّه َ لا غَرَضَ لي إلاّ ثَوابَهُ، فَأَكونَ كَالعَبدِ الطَّمِعِ المُطيعِ، إن طَمِعَ عَمِلَ وإلاّ لَم يَعمَل. وأكرَهُ أن أعبُدَهُ (لا غَرَضَ لي) إلاّ لِخَوفِ عِقابِهِ، فَأَكونَ كَالعَبدِ السَّوءِ إن لَم يَخَف لَم يَعمَل. قيلَ لَهُ: فَلِمَ تَعبُدُهُ ؟ قالَ: لِما هُوَ أهلُهُ بِأَياديهِ عَلَيَّ وإنعامِهِ.

امام سجاد علیه السلام:من خوش نمی دارم خدا را چنان بپرستم كه مقصودی جز پاداش نداشته باشم، تا چونان برده ای باشم آزمند و تسلیم كه اگر طمع ورزد می كوشد و الاّ نه و خوش نمی دارم خدا را چنان بپرستم كه [مقصودی] جز هراس از كیفر او در سر نداشته باشم تا چونان برده بدكاری باشم كه اگر نهراسد، گامی برنمی دارد. به حضرت علیه السلام عرض شد: پس چرا خدا را می پرستی؟ فرمود: چون او با نواختن و نعمت دادن به من، شایسته عبادت است.

منبع: التفسیر المنسوب إلى الإمام العسكریّ علیه السلام: 328 / 180.