زیر مجموعه ها
همنشینى با احمق
licenseالإمامُ زینُ العابدینَ علیه السلام
ـ في وصيّتهِ لابنهِ الباقرِ عليهالسلام ـ: إيّاكَ يا بُنيَّ أنْ تُصاحِبَ الأحمَقَ أو تُخالِطَهُ، واهْجُرْهُ ولا تُحادِثْهُ؛ فإنّ الأحمَقَ هُجْنَةٌ غائبا كانَ أو حاضِرا، إنْ تَكَلَّم فضَحَهُ حُمقُهُ، وإنْ سَكَتَ قَصُرَ بهِ عِيُّهُ، وإنْ عَمِلَ أفسَدَ، وإنِ اسْتُرعِيَ أضاعَ. لا عِلمُهُ مِن نَفْسِهِ يُغْنيهِ، ولا عِلمُ غَيرهِ يَنْفَعُهُ، ولا يُطيعُ ناصِحَهُ، ولا يَستريحُ مقارِنُهُ، تَوَدُّ اُمُّهُ أنّها ثَكَلَتْهُ، وامْرَأتُهُ أنّها فَقَدتْهُ، وجارُهُ بُعدَ دارِهِ، وجَليسُهُ الوَحْدةَ مِن مُجالَسَتِهِ. إنْ كانَ أصْغَرَ مَن في المَجلِسِ أعْنی مَن فَوقَهُ، وإنْ كانَ أكْبَرَهُم أفْسَدَ مَن دُونَهُ.
معصومین (ع)ـ در سفارش به فرزند بزرگوار خود حضرت باقر علیه السلام ـ فرمود: فرزندم ! از همنشینی یا رفت و آمد با احمق بپرهیز و از او دوری كن و با وی همسخن مشو؛ زیرا آدم احمق، غایب باشد یا حاضر، پست و فرومایه است؛ هرگاه زبان به سخن گشاید حماقتش او را رسوا كند و هرگاه خاموش شود به دلیل ناتوانی در سخن گفتن باشد، اگر كاری كند خرابی به بار آورد و چون مسؤولیتی به عهده گیرد آن را تباه سازد، نه علم خودش به كار او می آید و نه دانش دیگران سودش می رساند، به سخن خیرخواه خود گوش نمی دهد، وهمنشینش از دست او آسوده نیست، مادرش آرزوی مرگ او را دارد و همسرش آرزوی از دست دادن او را و همسایه اش آرزوی رفتن از همسایگی اش را و همنشینش آرزوی خلاصی از همنشینی او را. اگر در مجلسی كمترین فرد مجلس باشد بالاتر از خود را به رنج افكند و اگر بالاترین فرد باشد فرو دستان خود را به فساد و تباهی كشاند.