زدوده شدن گناهان به وسیله بلا

الإمامُ الباقرُ علیه السلام

إنَّ اللّه َ تباركَ وتعالی إذا كانَ مِن أمْرِهِ أن يُكرِمَ عَبدا وله عِندَه ذَنبٌ ابْتَلاهُ بالسُّقْمِ، فإنْ لَم يَفعَلْ فبِالحاجةِ، فإنْ لَم يَفعَلْ شَدَّدَ علَيه عندَ المَوتِ. وإذا كانَ مِن أمرِهِ أنْ يُهينَ عَبدا ولَه عندَهُ حَسَنةٌ أصَحَّ بَدنَهُ، فإنْ لم يفعلْ وسَّعَ علَيهِ في مَعيشتِهِ، فإنْ لَم يَفعلْ هَوّنَ علَيهِ المَوتَ.

هرگاه خداوند تبارك و تعالی بنایش این باشد كه بنده ای را گرامی بدارد و آن بنده گناهی كرده باشد او را به بیماری مبتلا می گرداند، اگر چنین نكرد به فقر و نیازمندی دچارش می سازد و اگر این را هم نكرد هنگام جان كندن بر او سخت می گیرد. و اگر بنایش این باشد كه بنده ای را خوار و بیمقدار سازد و او كاری نیك نزد خدا داشته باشد، تن سالم به او می دهد، اگر چنین نكرد زندگی اش را فراخ می گرداند و اگر این را هم نكرد مرگ را بر او آسان می سازد.

منبع: أعلام الدین: 433.