لانه شیطان

الإمام الباقر علیه السلام

خَرَجَتِ امرَأَةٌ بَغِيٌّ عَلی شَبابٍ مِن بَني إسرائيلَ فَأَفتَنَتهُم. فَقالَ بَعضُهُم: لَو كانَ العابِدُ فُلانا رَآها أفتَنَتهُ. وسَمِعَت مَقالَتَهُم فَقالَت: وَاللّه ِ لاأنصَرِفُ إلی مَنزِلي حَتّی اُفتِنَهُ فَمَضَت نَحوَهُ فِي اللَّيلِ فَدَقَّت عَلَيهِ، فَقالَت: آوي عِندَكَ، فَأَبی عَلَيها، فَقالَت: إنَّ بَعضَ شَبابِ بَني إسرائيلَ راوَدوني عَن نَفسي، فَإِن أدخَلتَني وإلاّ لَحِقوني وفَضَحوني، فَلَمّا سَمِعَ مَقالَتَها فَتَحَ لَها، فَلَمّا دَخَلَت عَلَيهِ رَمَت بِثِيابِها، فَلَمّا رَأی جَمالَها وهَيئَتَها وَقَعَت في نَفسِهِ، فَضَرَبَ يَدَهُ عَلَيها، ثُمَّ رَجَعَت إلَيهِ نَفسُهُ، وقَد كانَ يوقِدُ تَحتَ قِدرٍ لَهُ، فَأَقبَلَ حَتّی وَضَعَ يَدَهُ عَلَی النّارِ. فَقالَت: أيَّ شَيءٍ تَصنَعُ؟ فقال: اُحرِقُها لأَِنَّها عَمِلَتِ العَمَلَ. فَخَرَجَت حَتّی أتَت جَماعَةَ بَني إسرائيلَ، فَقالَت: اِلحَقوا فُلانا فَقَد وَضَعَ يَدَهُ عَلَی النّارِ، فَأَقبَلوا فَلَحِقوهُ وقَدِ احتَرَقَت يَدُهُ.

زنی بد كار به سمت جوانانی از بنی اسرائیل رفت و آنان را فریفت. یكی از آنان گفت: اگر فلان عابد، این زن را ببیند، زن، او را می فریبد. زن، سخن آنان را شنید و گفت: به خدا سوگند، به خانه ام برنمی گردم تا آن عابد را بفریبم. شبانه نزد او رفت و در را كوبید و گفت: شب را نزد تو بمانم؟ عابد، امتناع ورزید. زن گفت: برخی جوانان بنی اسرائیل، دنبالم افتاده اند. اگر مرا به داخل خانه راه دهی، [در امانم]، وگرنه به من خواهند رسید و آبرویم را خواهند ریخت. عابد، چون این سخن را شنید، در را به رویش گشود. وقتی زن داخل شد، لباس هایش را كَنْد. چون عابد، زیبایی ها و هیكل او را دید، به وسوسه افتاد و به زن، دست زد. ناگهان، به خود آمد و از عمل خود، بازگشت. در خانه اش آتشی زیرِ دیگ، روشن كرده بود. سراغ آتش آمد و دست خود را بر آتش گرفت. زن گفت: چه می كنی؟ عابد گفت: او را می سوزانم؛ چون كار خطا از او سر زد. زن، از خانه بیرون آمد و سراغ جوانان بنی اسرائیل رفت و گفت: سراغ عابد بروید كه دست خود را بر آتش گذاشته است. جوانان، سراغ عابد آمدند و به وی رسیدند، در حالی كه دستش را سوزانده بود.

منبع: بحار الأنوار: ج 14 ص 492 ح 11.