روزه راسـتین

عَنْ جابر عَنْ أبى جَعْفَر علیه السلام قالَ، قالَ لى

يا جابِرُ ! مَنْ دَخَلَ عَلَيهِ شَهرُ رَمضانَ وَ صامَ نَهارَهُ وَ قامَ وَرْداً مِنْ لَيْلِهِ، وَ حَفِظَ لِسانَهُ وَ فَرجَهُ وَ غَضَّ بَصَرَهُ وَ كَفَّ اذانَهُ، خَرَجَ مِن الذُّنُوبِ كَيَومٍ وَلَدَتهُ اُمُّهُ. قالَ قُلْتُ: ما احَسنَ هَذا مِنْ حَديث، جُعِلتُ فِداكَ. قالَ: ما اشَدَّ هَذا مِنْ شَرْطٍ.

هر كس ماه رمضان بر او وارد شود و روزهایش را روزه بدارد و پاسی از شب را به نیایش برخیزد و زبانش را نگهدارد و چشم خود از حرام بربندد و آزار به كسی نرساند، مثل روز تولد از مادر از گناه پاكیزه می شود. گفتم: چه حدیث خوبی! فرمود: چه شرایط دشواری !

منبع: جامع الاحادیث، ص 222، الكافى، ج 2، ص 87.