نخستین چیزى كه در روز قیامت از

حَنانُ بنُ سَدیرٍ

حَدَّثَني أبي قالَ: كُنتُ عِندَ جَعفَرِ بنِ مُحَمَّدٍ عليهماالسلام فَقَدَّمَ إلَينا طَعامًا ما أكَلتُ طَعامًا مِثلَهُ قَطُّ، فَقالَ لي: يا سَديرُ، كَيفَ رَأَيتَ طَعامَنا هذا ؟ قُلتُ: بِأَبي أنتَ واُمّي يَابنَ رَسولِ اللّه ِ، ماأكَلتُ مِثلَهُ قَطُّ، ولا أظُنُّ آكُلُ أبَدًا مِثلَهُ. ثُمَّ إنَّ عَيني تَغَرغَرَت فَبَكَيتُ، فَقالَ: يا سَديرُ، ما يُبكيكَ ؟ قُلتُ: يَابنَ رَسولِ اللّه ِ، ذَكَرتُ آيَةً في كِتابِ اللّه ِ تَعالی. قالَ: وما هِيَ ؟ قُلتُ: قَولُ اللّه ِ في كِتابِهِ: «ثُمَّ لَتُسأَلُنَّ يَومَئِذٍ عَنِ النَّعيمِ »، فَخِفتُ أن يَكونَ هذَا الطَّعامُ (مِن النَّعيمِ) الَّذي يَسأَلُنَا اللّه ُ عَنهُ. فَضَحِكَ حَتّی بَدَت نَواجِذُهُ، ثُمَّ قالَ: يا سَديرُ، لا تُسأَلُ عَن طَعامٍ طَيِّبٍ، ولا ثَوبٍ لَيِّنٍ، ولا رائِحَةٍ طَيِّبَةٍ، بل لَنا خُلِقَ ولَهُ خُلِقنا، ولنَعمَلَ فيهِ بِالطّاعَةِ. قُلتُ لَهُ: بِأَبي أنتَ واُمّي يَابنَ رَسولِ اللّه ِ، فَمَا النَّعيمُ ؟ قالَ: حُبُّ عَلِيٍّ وعِترَتِهِ، يَسأَلُهُمُ اللّه ُ يَومَ القِيامَةِ: كَيفَ كانَ شُكرُكُم لي حينَ أنعَمتُ عَلَيكُم بِحُبِّ عَلِيٍّ وعِترَتِهِ ؟

حنان بن سدیر:پدرم به من گفت: نزد جعفر بن محمّد علیهماالسلامبودم. آن حضرت غذایی در برابرم نهاد كه هرگز غذایی مانند آن نخورده بودم. پس به من فرمود: ای سدیر! غذای ما را چگونه یافتی؟ عرض كردم: پدر و مادرم فدایت ای پسر پیامبر خدا، تاكنون چنین غذایی نخورده ام و گمان هم نمی كنم كه دیگر غذایی مانند آن بخورم. آن گاه چشمانم پر از اشك شد و گریستم. فرمود: ای سدیر! چرا گریه می كنی؟ عرض كردم: یابن رسول اللّه، آیه ای از كتاب خدا را به یاد آوردم. فرمود: كدام آیه؟ عرض كردم: این آیه «سپس در آن روز از نعمت بازخواست می شوید». می ترسم این غذا جزو همان نعمتی باشد كه خداوند درباره آن بازخواست می كند. حضرت خنده ای كرد به طوری كه دندانهای عقلش نمایان شد، سپس فرمود: ای سدیر، از تو، نه درباره خوراك لذیذ سؤال خواهد شد و نه درباره جامه نرم و نه درباره بوی خوش، بلكه اینها برای ما آفریده شده و ما برای استفاده از آنها خلق شده ایم و ما باید در آنها به طاعت خدا عمل كنیم. عرض كردم: پدر و مادرم فدایت ای پسر پیامبر خدا، پس آن نعمت كدام است؟ فرمود: دوستی علی و عترت او؛ در روز قیامت خداوند می پرسد: در برابر نعمت دوستی علی و عترت او كه آن را به شما عطا كردم چگونه شكر مرا به جا آوردید.

منبع: التكاثر: 8. / تفسیر فرات الكوفیّ: 605 / 763.