زیر مجموعه ها
دشمن داشتنِ دشمن اهل بیت
licenseصالِحُ بنُ مَیثَمٍ التَّمارِ رحمه الله
وَجَدتُ في كِتابِ مَيثَمٍ رضی الله عنه يَقولُ: تَمَسَّينا لَيلَةً عِندَ أميرِ المُؤمِنينَ عَلِيِّ بن أبي طالِبٍ عليهالسلام، فَقالَ لَنا: لَيسَ مِن عَبدٍ اِمتَحَنَ اللّه ُ قَلبَهُ بِالإِيمانِ إلاّ أصبَحَ يَجِدُ مَوَدَّتَنا عَلی قَلبِهِ، ولا أصبَحَ عَبدٌ مِمَّن سَخَطَ اللّه ُ عَلَيهِ إلاّ يَجِدُ بُغضَنا عَلی قَلبِهِ، فَأَصبَحنا نَفرَحُ بِحُبِّ المُؤمِنِ لَنا، ونَعرِفُ بُغضَ المُبغِضِ لَنا، وأصبَحَ مُحِبُّنا مُغتَبِطًا بِحُبِّنا بِرَحمَةٍ مِنَ اللّه ِ يَنتَظِرُها كُلَّ يَومٍ، وأصبَحَ مُبغِضُنا يُؤَسِّسُ بُنيانَهُ عَلی شَفا جُرُفٍ هارٍ، فَكَأَنَّ ذلِكَ الشَّفا قَدِ انهارَ بِهِ في نارِ جَهَنَّمَ، وكَأَنَّ أبوابَ الرَّحمَةِ قَد فُتِحَت لِأَصحابِ الرَّحمَةِ، فَهَنيئًا لِأَصحابِ الرَّحمَةِ رَحمَتُهُم، وتَعسًا لِأَهلِ النّارِ مَثواهُم. إنَّ عَبدًا لَن يُقَصِّرَ في حُبِّنا لِخَيرٍ جَعَلَهُ اللّه ُ في قَلبِهِ، ولَن يُحِبَّنا مَن يُحِبُّ مُبغِضَنا، إنَّ ذلِكَ لا يَجتَمِعُ في قَلبٍ واحِدٍ و «ما جَعَلَ اللّه ُ لِرَجُلٍ مِن قَلبَينِ في جَوفِهِ »يُحِبُّ بِهذا قَومًا ويُحِبُّ بالآخَرِ عَدُوَّهُم، وَالَّذي يُحِبُّنا فَهُوَ يُخلِصُ حُبَّناكَما يَخلُصُ الذَّهَبُ لا غِشَّ فيهِ. نَحنُ النُّجَباءُ وأفراطُنا أفراطُ الأَنبِياءِ، وأنَا وَصِيُّ الأَوصِياءِ، وأنَا حِزبُ اللّه ِ ورَسولِهِ، وَالفِئَةُ الباغِيَةُ حِزبُ الشَّيطانِ، فَمَن أحَبَّ أن يَعلَمَ حالَهُ في حُبِّنا فَليَمتَحِن قَلبَهُ، فَإِن وَجَد فيهِ حُبَّ مَن ألَّبَ عَلَينا فَليَعلَم أنَّ اللّه َ عَدُوُّهُ وجَبرَئيلُ وميكائيلُ، واللّه ُ عَدُوٌّ لِلكافِرينَ.
معصومین (ع)صالح بن میثم تمّار (رحمه اللّه ):در كتاب میثم رضی الله عنه دیدم كه می گوید: شبی را در خدمت امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام بودیم. آن حضرت به ما فرمود: هیچ بنده ای نیست كه خداوند دلشرا برای ایمان صاف و خالص كرده باشد مگر این كه محبّت ما را در قلبش احساس می كند وهیچ بنده ای نیست كه خداوند از او در خشم و ناخشنودی باشد مگر این كه در قلبش نسبت به ما احساس بغض می كند. بنابراین، ما از این كه مؤمن دوستمان می دارد شاد می شویم و دشمنی كسی را كه با ما بغض می ورزد می دانیم. دوستدار ما از رحمت خداوند كه به واسطه محبّت ما هر روز انتظار آن را می كشد شادمان است و دشمن ما بنای خود را در لبه پرتگاهی در حال ریزش پی ریزی می كند كه این لبه، او را در آتش دوزخ فرو می افكند و درهای رحمت به روی اهل رحمت گشوده شده است؛ پس گوارا باد اهل رحمت را، رحمتشان و نابود باد جایگاه اهل دوزخ. هر بنده ای كه خداوند در دل او خیری قرار داده باشد هرگز در دوست داشتن ما كوتاهی نمی كند و كسی كه دشمن ما را دوست بدارد هیچ گاه ما را دوست نخواهد داشت. این دو در یك قلب با هم جمع نمی شوند و «خدا برای هیچ مردی در درونش دو دل ننهاده است» كه با این یكی عده ای را دوست بدارد و با آن دیگری دشمن آنها را. كسی كه ما را دوست می دارد این محبّت نسبت به ما را، همچون زر نابی كه در آن ناخالصی نیست، خالص می گرداند. ماییم برگزیدگان [خدا] و پیشتازان ما (به سوی حوض كوثر) پیشتازان پیامبرانند؛ من وصی پیامبران هستم، من حزب خدا و رسول او هستم و آن گروه سركش و یاغی حزب شیطانند. پس هركه دوست دارد حال خود را درباره محبّت ما بداند دلش را بیازماید، اگر در آن نسبت به كسی كه مردم را بر ضد ما می شوراند احساس دوستی كرد، بداند كه خدا و جبرئیل و میكائیل دشمن او هستند و خداوند دشمن كافران می باشد.