درآمدن به جرگه منافقان

قـالَ النّبِیّ صلی الله علیه و آله

وَالَّذي نَفسي بِيَدِهِ، لا تُفارِقُ روحٌ جَسَدَ صاحِبِها حَتّی يَأكُلَ مِن ثَمَرِ الجَنَّةِ أو مِن شَجَرِ الزَّقّومِ، وحَتّی يَری مَلَكَ المَوتِ، ويَراني ويَری عَلِيًّا وفاطِمَةَ وَالحَسَنَ وَالحُسَينَ، فَإِن كانَ يُحِبُّنا قُلتُ: يا مَلَكَ المَوتِ، اِرفَق بِهِ فَإِنَّهُ كانَ يُحِبُّني وأهلَ بَيتي، وإن كانَ يُبغِضُني ويُبغِضُ أهلَ بَيتي قُلتُ: يا مَلَكَ المَوتِ، شَدِّد عَلَيهِ فَإِنَّهُ كانَ يُبغِضُني ويُبغِضُ أهلَ بَيتي. لا يُحِبُّنا إلاّ مُؤمِنٌ، ولا يُبغِضُنا إلاّ مُنافِقٌ شَقِيٌّ.

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله:سوگند به آن كه جانم در دست اوست، هر روحی از پیكر خود جدا شود بی گمان از میوه بهشت یا از درخت زقوم خواهد خورد و ملك الموت را خواهد دید و من و علی و فاطمه و حسن و حسین را مشاهده خواهد كرد. اگر دوستدار ما باشد، من خواهم گفت: ای ملك الموت! با او مدارا كن؛ زیرا كه وی دوستدار من و اهل بیت من بوده است و اگر با من و اهل بیتم دشمنی می ورزیده است، خواهم گفت: ای ملك الموت! بر او سخت گیر؛ زیرا كه وی من و اهل بیتم را دشمن می داشته است. ما را جز مؤمن دوست نمی دارد و كسی جز منافق شوربخت، با ما بغض نمی ورزد.

منبع: مقتل الحسین للخوارزمیّ: 1 / 109 عن زید بن علیّ عن آبائه علیهم السلام.