حقیقت زهد

الإمامُ الصّادقُ علیه السلام

الزُّهدُ مِفتاحُ بابِ الآخِرَةِ، والبَراءةِ مِنَ النارِ، وهُو تَركُكَ كُلَّ شيءٍ يَشغَلُكَ عنِ اللّه ِ، مِن غَيرِ تَأسُّفٍ علی فَوتِها، ولا إعجابٍ في تَركِها، ولا انتِظارِ فَرَجٍ مِنها، ولا طَلَبِ مَحمَدَةٍ علَيها، ولا عِوَضٍ مِنها، بل تَری فَوتَها راحَةً وكَونَها آفَةً، وتكونُ أبدا هارِبا مِنَ الآفَةِ، مُعتَصِما بِالرّاحَةِ.

زهد كلید درِ آخرت است و برائت از آتش. زهد آن است كه هر چه تو را از خدا باز دارد رها كنی، بی آن كه بر از دست دادن آن افسوس خوری و نه بر اثر فروگذاشتن آن دچار خودپسندی شوی و نه چشمداشت گشایشی از آن داشته باشی و نه خواهان ستایشی در قبال این كار و نه طالب عوض و جبران آن باشی. بلكه از دست دادن آن را مایه آسایش و بودن آن را آفتی [برای خود]دانی و همواره از آفت گریزان باشی و به آسایش چنگ زنی.

منبع: بحار الأنوار: 70/315/20