فلسفه وجوب حجّ

الإمامُ الصّادقُ علیه السلام

وهذا بَيتٌ اسْتَعبَدَ اللّه ُ بهِ خَلقَهُ ليَخْتَبِرَ طاعَتَهُم في إتْيانِهِ، فحَثَّهُـم علی تَعْظيمِـهِ وزيارَتـِهِ، وقـَد جَعلَهُ مَحـلَّ الأنبياءِ وقِبْلَةً للمُصَلّينَ لَهُ، وهُـو شُعْبَـةٌ مِن رِضْوانِـهِ، وطريـقٌ يـُؤَدّي إلی غُفْـرانِهِ، مَنْصوبٌ علی اسْتِـواءِ الكَمـالِ، ومُجْتَمَعِ العَظَمَةِ.

این خانه ای است كه خداوند خلق خود را به وسیله آن به پرستش واداشته، تا با حضور در آن، فرمانبری آنان را بیازماید. از این رو آنها را به بزرگداشت و زیارت آن تشویق فرموده و آن را جایگاه پیامبران و قبله نمازگزارانش كرده است. این خانه، شاخه ای از رضوان و خشنودی خداست و راهی است كه به آمرزش او می انجامد و بر بنیاد كمال، استوار، و مركز عظمت است.

منبع: الأمالی للصدوق: 715/985، التوحید: 253/4.