بلا ، نشانه محبّت خداوند سبحان

عنه علیه السلام

إذا أحَبَّ اللّه ُ قَوما أو أحبَّ عبداصَبَّ علَيهِ البلاءَ صَبّا، فلا يَخرُجُ مِن غَمٍّ إلّا وقَعَ في غَمٍّ.

هرگاه خداوند مردمی یا بنده ای را دوست بدارد بر سر او بلا می ریزد و از غمی به در نمی آید مگر آن كه در غمی دیگر فرو می افتد.

منبع: بحار الأنوار: 82/ 148/ 32.