درجات ایمان

الإمامُ الصّادقُ علیه السلام

إنّ الإيمانَ عَشْرُ دَرَجاتٍ بِمَنزِلَةِ السُلَّمِ، يُصْعَدُ مِنهُ مِرْقاةً بَعدَ مِرْقاةٍ، فلا يَقُولَنَّ صاحبُ الاثنَينِ لِصاحِبِ الواحدِ: لَستَ علی شَيءٍ، حتّی يَنْتهيَ إلَی العاشِرِ. فلا تُسْقِطْ مَن هُو دُونَكَ فيُسْقِطَكَ مَن هُو فَوقَكَ، وإذا رأيتَ مَن هُو أسْفَلُ مِنكَ بدرجةٍ فارْفَعْهُ إليكَ برِفْقٍ، ولا تَحْمِلَنَّ علَيهِ ما لا يُطيقُ فَتَكْسِرَهُ، فإنّ مَن كَسَرَ مؤمنا فعلَيهِ جَبْرُهُ.

ایمان، مانند نردبانی است كه ده پله دارد و پله های آن یكی پس از دیگری پیموده می شود. پس كسی كه در پله دوم است نباید به آن كه در پله اول است بگوید تو چیزی نیستی، تا برسد به آن كه در پله دهم است (او هم نباید به پایین تر خود چنین سخنی بگوید). آن را كه در پله پایینتر از تو قرار دارد نینداز كه بالاتر از تو نیز تو را می اندازد. اگر دیدی كسی یك پله از تو پایینتر است با مهربانی و ملایمت او را به طرف خود بالاكشان و فراتر از توانش باری به دوش او مگذار كه او را می شكنی. و هر كس مؤمنی را بشكند باید شكستگی او را جبران كند.

منبع: الكافی: 2 / 45 / 2