نهى از پا فراتر نهادن از

الإمامُ الصّادقُ علیه السلام

لِلتَّقيَّةِ مَواضِعُ، مَن أزالَهاعَن مَواضِعِها لَم تَستَقِمْ لَهُ، وتَفسيرُ ما يُتَّقی مِثلُ (أنْ يَكونَ) قَومُ سَوءٍ ظاهِرُ حُكمِهِم وفِعلِهِم علی غَيرِ حُكمِ الحَقِّ وفِعلِهِ، فكُلُّ شيءٍ يَعمَلُ المؤمنُ بَينَهُم لِمَكانِ التّقيَّةِ مِمّا لا يُؤدّي إلَی الفَسادِ في الدِّينِ فإنّهُ جائزٌ.

تقیّه جایگاه هایی دارد. هر كه آنها را از جایگاهشان دور كند برای او استوار نمانند و توضیح مورد تقیّه مثل این است كه مردمی بدكار ظاهرِ حكم و كردارشان برخلاف حكم و كردار حقّ باشد. در چنین وضعی هر عملی كه مؤمن در میان این مردم از روی تقیّه انجام دهد به شرط آنكه به تباهی دین نینجامد جایز است.

منبع: الكافی: 2/168/1.