احترام گذاردن به پدر

الإمام الصادق علیه السلام

لَمّا تَلَقّی يوسُفعُ يَعقوبَ تَرَجَّلَ لَهُ يَعقوبُ ولَم يَتَرَجَّل لَهُ يوسُفعُ، فَلَم يَنفَصِلا مِنَ العِناقِحَتّی أتاهُ جَبرَئيلُ، فَقالَ لَهُ: يا يوسُفعُ، تَرَجَّلَ لَكَ الصِّدّيقُ ولَم تَتَرَجَّل لَهُ ! ابسُط يَدَكَ، فَبَسَطَها فَخَرَجَ نورٌ مِن راحَتِهِ. فَقالَ لَهُ يوسُفعُ: ما هذا؟ قالَ: هذا آيَةٌ لا يَخرُجُ مِن عَقِبِكَ نَبِيٌّ عُقوبَةً.

وقتی یوسف علیه السلام با یعقوب علیه السلام ملاقات كرد، یعقوب علیه السلامپیاده شد؛ ولی یوسف علیه السلام پیاده نشد. هنوز از آغوش یكدیگر جدا نشده بودند كه جبرئیل علیه السلام بر یوسف علیه السلامفرود آمد و به وی گفت: «ای یوسف! صدّیق (یعقوب) برای تو پیاده شد؛ ولی تو برایش پیاده نشدی. دستت را باز كن». یوسف علیه السلام، دستش را باز كرد. نوری از كف دستش بیرون رفت. یوسف علیه السلامبه جبرئیل گفت: این، چه بود؟ جبرئیل علیه السلام گفت: «این، نشانه ای است كه به عنوان كیفر، از نسل تو پیامبری بیرون نخواهد آمد».

منبع: علل الشرائع: ص 55 ح 1.