كفّـاره گنـاهان مـؤمن

قالَ ابُوعبداللّه علیه السلام

اِنَّ العَبْدَ إذا كَثُرَتْ ذُنُوبُهُ وَ لَمْ يكُنْ عِندَهُ مايُكَفِّرُها إبتـَلاهُ اللّه ُ تَعالی بِالحُزْنِ فَيُكَفِّرُ عَنهُ ذُنُوبَهُ.

چون گناه بنده (مؤمنی) فراوان شود و عمل صالحی نداشته باشد كه جبران آن گناهان كند، خـداوند او را به غـم و انـدوه گرفتار می سازد تا گناهانش را پاك كند.

منبع: امالى مفید، مجلس سوم ح 7 ص 36