تشویق به همدردى

الإمامُ الكاظمُ علیه السلام

ـ لِجَعفرِ بنِ محمّدِ العاصِميِّ ـ: يا عاصِمُ، كيفَ أنتُم في التَّواصُلِ والتَّواسي؟ [قالَ: ]قلتُ: علی أفضَلِ ما كانَ علَيهِ أحَدٌ. قالَ: أيَأتي أحَدُكُم إلی دُكّانِ أخيهِ أو مَنزِلِهِ عِندَ الضَّائقَةِ فيَستَخرِجُ كِيسَهُ ويأخُذُ مايَحتاجُ إلَيهِ فلا يُنكِرُ علَيهِ ؟! قالَ: لا، قالَ: فَلَستُم علی ما اُحِبُّ في التَّواصُلِ.

ـ خـطاب به جـعفر بـن محمّدعـاصمی ـ : ای عاصم، در زمینه مراوده باهم و همدردی با یكدیگر چگونه هستید ؟ عرض كردم: در بهترین وضعی كه یك نفر می تواند داشته باشد. فرمود: آیا چنین هست كه فردی از شما در هنگام تنگدستی به دكّان یا منزل برادرش برود و دخل او را بیرون كشد و آنچه احتیاج دارد بردارد و برادرش به او اعتراض نكند ؟ عاصم عرض كرد: نه. حضرت فرمود: پس، در مراوده باهم آن طور كه من دوست دارم نیستید.

منبع: بحار الأنوار: 74 / 231 / 28.