تشویق به جبران خوبى با خوبى

الإمامُ الكاظمُ علیه السلام

ـ في قَولِه تَعالی :«هَلْ جَزاءُ الإحْسانِ إلّا الإحْسانُ» ـ: جَرَت في المُؤمِنِ والكافِرِ والبَرِّ والفاجِرِ، مَن صُنِعَ إلَيهِ مَعروفٌ فعَلَيهِ أن يُكافِئَ بهِ، ولَيسَتِ المُكافَأةُ أن تَصنَعَ كما صَنَعَ حتّی تَری فَضلَكَ، فإن صَنَعتَ كما صَنَعَ فلَهُ الفَضلُ بِالابتِداءِ.

ـ درباره آیه«آیا سزای نیكی جزنیكی است؟»ـ فرمود: این آیه درباره مؤمن و كافر و نیك و بد جاری است. به هركس خوبی شود، باید آن را پاداش دهد. پاداش دادن، این نیست كه همان احسانی را كنی كه او كرده است، مگر این كه برتری خود را نشان دهی؛ زیرا اگر همان را كنی كه او كرده است، به سبب این كه آغازگر احسان می باشد، برتری از آنِ اوست.

منبع: بحار الأنوار: 78/311/1