رویكرد و رویگردانى دلها

الإمامُ الرِّضا علیه السلام

إنَّ لِلقُلوبِ إقبالاً وإدبارا، ونَشاطا وفُتورا، فإذا أقبَلَت بَصُرَت وفَهِمَت، وإذا أدبَرَت كَلَّت ومَلَّت، فَخُذُوها عِندَ إقبالِها ونَشاطِها، واترُكُوها عِندَ إدبارِها وفُتورِها.

همانا دلها را رویكردی استو روی گردی، نشاطی است و ضعفی. پس هر گاه رو كنند، با فهم و بصیرت شوند و هر گاه پشت كنند، خسته و ملول گردند. بنابراین، به گاه روی آوری و نشاطشان، به آنها چنگ زنید [و در عبادات به كارشان كشید] و به گاه رویگردانی و ضعفشان، آنها را به حال خود رها سازید.

منبع: بحار الأنوار: 78/353/9.