گمـان نیـك و بـد

عَنْ اَبِى الْحَسَنِ الثّالِث علیه السلام إنَّهُ قالَ

إذا كانَ زَمانٌ أَلْعَدلُ فيهِ اَغْلَبُ مِنَ الْجَورِ فَحَرامٌ أنْ يُظَنَّ بِاَحَدٍ سُوءٌ حَتّی يُعْلَمَ ذلِكَ مِنهُ، وَإذا كانَ زَمانٌ الْجَوْرُ أغلَبُ فيهِ مِنَ الْعَدْلِ فَلَيْسَ لِأَحَدٍ اَنْ يَظُنَّ بِأَحَدٍ خَيرا مالَمْ يَعْلَمْ ذلِكَ مِنْهُ

زمانی كه عدل و داد در جامعه بیش از ظلم و ستم باشد، در آن موقع حرام است كه به كسی گمان بد ببرند، مگر وقتی كه آن بـدی از وی معلوم شود، و زمانی كه ظلم و ستم بر عدل و داد غلبه داشته باشد، سزاوار نیست احدی گمان خوب به كسی ببرد، مگر وقتی كه آن خوبی از او معلوم شود.

منبع: بحارالانوار، ج 17، ص 216.