در چه موقعی باید به قرآن پناه ببریم؟

پیامبر خدا صلی‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم

إذا التَبَسَت علَيكُمُ الاُمورُ كَقِطَعِ اللَّيلِ المُظلِمِ فعلَيكُم بالقرآنِ؛ فإنّهُ شافِعٌ مُشَفَّعٌ وماحِلٌ مُصَدَّقٌ، مَن جَعَلَهُ أمامَهُ قادَهُ إلَى الجَنّةِ، ومَن جَعَلَهُ خَلفَهُ ساقَهُ إلَى النارِ.

هر گاه كارها همچون پاره‏های شب تار بر شما تاریك و شبهه‏ناك شد، به قرآن روی آورید؛ زیرا قرآن شفیعی است كه شفاعتش پذیرفته است و شاكی و خصمی است كه شكایتش قبول می‏شود. هر كه قرآن را فرا رویِ خود قرار دهد، او را به سوی بهشت كشاند و هر كه آن را پشت سر خویش نهد، به سوی دوزخش براند.

منبع: نوادر الراوندیّ: 21، 22 منتخب میزان الحكمة: 458