بهره های معنوی بیماری چیست؟

امام علی علیه ‏السلام

- لِبَعضِ أصحابِهِ في عِلَّةٍ اعتَلَّها: جَعَلَ اللّه‏ُ ما كانَ مِن شَكواكَ حَطّا لِسَيِّئاتِكَ؛ فَإِنَّ المَرَضَ لا أَجرَ فيهِ، ولكِنَّهُ يَحُطُ السَّيِّئاتِ ويَحُتُّها حَتَّ الأَوراقِ، وإِنَّمَا الأَجرُ في القَولِ بِاللِّسانِ وَالعَمَلِ بِالأَيدي وَالأَقدامِ، وَإنَّ اللّه‏َ سُبحانَهُ يُدخِلُ بِصِدقِ النِّيَّةِ وَالسَّريرَةِ الصّالِحَةِ مَن يَشاءُ مِن عِبادِهِ الجَنَّةَ.

- به یكی از یاران خویش كه به بیماری‏ای گرفتار شده بود: خداوند، آن درد و رنجی را كه داشته‏ای، مایه ریختن گناهانت قرار دهد؛ چرا كه در بیماری، پاداشی نیست؛ امّا گناهان را فرو می‏كاهد و چنان كه برگ از درخت می‏ریزد، از انسان فرو می‏ریزد. پاداش، تنها در گفتن به زبان، و عمل كردن به دست و پای است و خداوند سبحان، هر یك از بندگان خویش را كه بخواهد، به راستیِ نیّت و به نهادِ درست، به بهشت درمی‏آورد.

منبع: نهج البلاغة: الحكمة 42، الأمالی للطوسی، صفحه 602، حدیث 1245 عن عبد العظیم بن عبداللّه‏ الحسنی عن الإمام الجواد عن آبائه علیهم‏السلام، تفسیر العیّاشی، جلد 2، صفحه 104، حدیث 99 عن عبدالرحمن بن حرب وكلاهما نحوه، بحارالأنوار، جلد 5، صفحه 317، حدیث 15 دانش نامه احادیث پزشكی: 1 / 146