شكوه نكردن از بیماری چه پاداشی دارد؟

پیامبر خدا صلی‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم

كُلُّ عَبدٍ مُوَكَّلٌ بِهِ مَلَكانِ في مَرَضِهِ، فَإِذا مَرِضَ قالا: يا رَبِّ، إنَّ عَبدَكَ فُلاناً قَد مَرِضَ - وهُوَ أعلَمُ بِهِ - فَيَقولُ: اُنظُروا ماذا يَقولُ فَإِن صَبَرَ وَاحتَسَبَ ورَجا فيهِ الخَيرَ، أدَّيا ذلِكَ إلَى اللّه‏ِ، فَيَقولُ اللّه‏ُ: فَإِنّي اُشهِدُكُم أنَّهُ إن رَفَعتُهُ أبدَلتُهُ دَماً خَيراً مِن دَمِهِ، ولَحماً خَيراً مِن لَحمِهِ، وغَفَرتُ لَهُ ذَنبَهُ. وإن قَبَضتُهُ أدخَلتُهُ الجَنَّةَ. وإن جَزِ عَ وهَلِعَ قالَ: إن رَفَعتُهُ أبدَلتُهُ لَحماً شَرّاً مِن لَحمِهِ، ودَماً شَرّاً مِن دَمِهِ، وعاقَبتُهُ بِذَنبِهِ، وإن عاقَبتُهُ أدخَلتُهُ النّارَ.

بر هر بنده‏ای در هنگام بیماری، دو فرشته گمارده می‏شود. آنان چون شخصْ بیمار شود، می‏گویند: پروردگارا ! فلان بنده تو بیمار شده است؛ و البته او خود، به این نكته آگاه‏تر است. پس خداوند می‏فرماید: «بنگرید كه چه می‏گوید». اگر شكیبایی كند و پاداش خویش از خداوند خواهد و در این بیماری، امید خیر داشته باشد، آن را به بارگاه خدا می‏رسانند. پس خداوند می‏فرماید: «اینك من، شما را گواه می‏گیرم كه چنانچه بیماری او را برطرف كنم، برایش خونی بهتر از خون وی، و گوشتی بهتر از گوشت وی، جایگزین می‏سازم و او را می‏آمرزم؛ و اگر نیز جان او را بستانم، وی را به بهشت درمی‏آورم. امّا اگر بی‏تابی و ناشكیبی كند، خداوند می‏فرماید: «اگر بیماری او را برطرف كنم، بر این، گوشتی بدتر از گوشتش، و خونی بدتر از خونش جایگزین می‏كنم و او را به گناهش كیفر می‏دهم و چنانچه او را كیفر دهم، او را به دوزخ درمی‏آورم».

منبع: الزهد لابن المبارك (الملحقات)، صفحه 30، حدیث 120 عن عبدالعزیز بن عمر، دانش نامه احادیث پزشكی: 1 / 170 البته این كیفر، در صورتى است كه بى‏تابى، او را به كفرگویى و ارتداد، وادار سازد.