پوشیده نگه داشتن بیماری چه ارزشی دارد؟

ربیع الأبرار

- أنَّهُ قالَ لِرَسولِ اللّه‏ِ صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم -: يا رَسولَ اللّه‏ِ ، إنَّ رِجالاً كانوا يَأتونَني، لَم أرَ أحسَنَ وُجوهاً ولا أطيَبَ أرواحاً مِنهُم، ثُمَّ انقَطَعوا عَنّي ! فَقالَ رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم: أصابَكَ جُرحٌ فَكُنتَ تَكتُمُهُ؟ فَقالَ: أجَل. [قالَ :] ثُمَّ أظهَرتَهُ؟ قالَ: كانَ ذاكَ. قالَ: أما لَو أقَمتَ عَلى كِتمانِهِ لَزارَتكَ المَلائِكَةُ إلى أن تَموتَ. وكانَ ذلِكَ جُرحاً أصابَهُ في سَبيلِ اللّه‏ِ.

عمران بن حصین به پیامبر صلی‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم گفت: ای پیامبر خدا! مردانی نزد من می‏آمدند كه از آنان، خوشْ‏سیماتر و خوش‏بوتر ندیده‏ام؛ امّا پس از چندی از من بریدند. پیامبر خدا پرسید: «آیا زخمی به تو رسیده بود و آن را پنهان می‏داشتی؟». گفت: آری. جفرمود: جلد «سپس، آن را آشكار ساختی؟». گفت: چنین بود. فرمود: «لیكن اگر همچنان پوشیده می‏داشتی، تا زمانی كه زنده بودی، فرشتگان به دیدارت می‏آمدند». [راوی می‏گوید :] آن زخم، جراحتی بود كه وی در جهاد در راه خدا برداشته بود.

منبع: ما بین المعقوفین أثبتناه من شرح نهج البلاغة.ربیع الأبرار، جلد 1، صفحه 369، شرح نهج البلاغة، جلد 1، صفحه 94، دانش نامه احادیث پزشكی: 1 / 162 این عبارت از شرح نهج البلاغة گرفته شده است.