عیادت از بیمار چه ثوابی دارد؟

پیامبر خدا صلی‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم

عائِدُ المَريضِ عَلى مَخارِفِ الجَنَّةِ.

عیادت كننده بیمار، در راه بهشت گام می‏نهد.

منبع: المجازات النبویّة، صفحه 113، حدیث 80؛ مسند ابن حنبل، جلد 8، صفحه 328، حدیث 22467، صحیح مسلم، جلد 4، صفحه 1989، حدیث 39، صحیح ابن حبّان، جلد 7، صفحه 223، حدیث 2957 كلّها عن ثوبان وكلاهما نحوه، كنز العمّال، جلد 9، صفحه 95، حدیث 25142، دانش نامه احادیث پزشكی: 1 / 200 سیّد رضى، در تفسیر این روایت، به دو احتمال پرداخته و در این باره، چنین گفته است: «در این روایت، بنا بر هر یك از دو تفسیر، مجازى وجود دارد؛ چه، اگر مقصود از"مخارف" [در متن حدیث یعنى"عائد المریض على مخارف الجنّة"]، جمع كلمه"مخرف" به معناى چیدن نخل باشد، در این صورت، گویا پیامبر خدا براى كسى كه به عیادت بیمارى برود، بر ورود وى به بهشت، گواهى داده و آن را حتمى دانسته است تا جایى كه در حالى كه هنوز آن بنده در دنیا، یعنى سراى تكلیف به سر مى‏برد، از باب اعتماد كامل به بهشتى بودن وى و جاى گرفتن او در این سراى امن، درباره وى با عبارتى به بیان حالش پرداخته كه گویا همین اكنون، در بهشت جاى گرفته و آن جا استقرار یافته است. همین نكته، خود مجازِ موجود در حدیث است. اگر مقصود از"مخارف"، جمع"مخرفه" به معناى راه باشد، چنان كه از یكى از صحابیان نیز نقل شده كه پیامبر صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم فرمود:"وتركتكم على مثل مخرفة النعم؛ شما را بر گذرگاه آشكار نعمت‏ها گذاردم و آن را با گام‏هایى كه بر آن نهاده شده و آمد و شد فراوانى كه در آن صورت پذیرفته است، نشانه گذارى كردم"، در این صورت، محلّ مجاز در سخن پیامبر صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم این است كه ایشان، عیادت كننده بیمار را به سانِ كسى دانسته كه در راهى گام نهاده است كه به بهشت مى‏رسد و او را به سراى جاودانگى راهبر مى‏شود».