چه چیزهایی دهان را خوشبو می سازد؟

پیامبر خدا صلی‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم

نَفَقَةُ دِرهَمٍ فِي الخِضابِ أفضَلُ مِن نَفَقَةِ دِرهَمٍ في سَبيلِ اللّه‏ِ، إنَّ فيهِ أربَعَ عَشرَةَ خَصلَةً: يَطرُدُ الرّيحَ مِنَ الاُذُنَينِ، ويَجلُو الغِشاءَ عَنِ البَصَرِ، ويُلَيِّنُ الخَياشيمَ، ويُطَيِّبُ النَّكهَةَ، ويَشُدُّ اللِّثَةَ، ويَذهَبُ بِالغَشَيانِ ، ويُقِلُّ وَسوَسَةَ الشَّيطانِ، وتَفرَحُ بِهِ المَلائِكَةُ ، ويَستَبشِرُ بِهِ المُؤمِنُ، ويَغيظُ بِهِ الكافِرُ، وهُوَ زينَةٌ، وهُوَ طيبٌ، وبَراءَةٌ في قَبرِهِ، ويَستَحيي مِنهُ مُنكَرٌ ونَكيرٌ.

خرج كردن یك درهم برای خضاب، برتر از خرج كردن یك درهم در راه خداست. در خضاب كردن، چهارده خاصیت است: باد (یا بو) را از گوش‏ها می‏بَرَد، تیرگی را از چشمان می‏گیرد، دیده را جلا می‏دهد، حفره‏های بینی را نرم می‏كند، بوی دهان را خوش می‏سازد، لثه را استحكام می‏دهد، حالت غش را از یان می‏برد، از وسوسه شیطان می‏كاهد، فرشتگان از آن شادمان می‏شوند، مؤمن از آن خرسند می‏گردد، كافر از آن به خشم می‏آید، زینت است، عطر است، برائتی در قبر است، و منكر و نكیر از آن شرم می‏كنند.

منبع: الكافی، جلد 6، صفحه 482، حدیث 12، كتاب من لا یحضره الفقیه، جلد 1، صفحه 123، حدیث 285 وج 4، صفحه 369، الخصال ، ص 497، حدیث 1، بحار الأنوار، جلد 76، صفحه 97، حدیث 2، دانش نامه احادیث پزشكی: 1 / 390 در بعضى از نسخه‏هاى خطى الكافى عبارت «الغثیان» آمده، و در برخى واژه «الغشیان» به معناى بدنهادى آمده. در برخى از نسخه‏هاى خطى كتاب من لا یحضره الفقیه «بالصنان» آمده كه به معناى «بوى بد زیر بغل» است و سرانجام در برخى از نسخ همین كتاب نیز «بالضنى» آمده كه به معناى «ضعف و سستى» است.