بعد از تولد چه كارهایی باید برای نوزاد انجام داد؟

الكافی

إذا وُلِدَ لَكُمُ المَولودُ، أيُّ شَيءٍ تَصنَعونَ بِهِ؟ قُلتُ: لا أدري ما نَصنَعُ بِهِ. قالَ: خُذ عَدَسَةَ جاوَشيرَ فَدُفهُ بِماءٍ، ثُمَّ قَطِّر في أنفِهِ فِي المِنخَرِ الأَيمَنِ قَطرَتَينِ، وفِي الأَيسَرِ قَطرَةً واحِدَةً، وأذِّن في اُذُنِهِ اليُمنى وأقِم فِي اليُسرى، تَفعَلُ بِهِ ذلِكَ قَبلَ أن تُقطَعَ سُرَّتُهُ؛ فَإِنَّهُ لا يَفزَعُ أبَداً ولا تُصيبُهُ اُمُّ الصِّبيانِ.

- به نقل از ابو یحیی رازی: امام صادق علیه‏السلام فرمود: «چون كودكتان زاده شود، با او چه می‏كنید؟» گفتم: نمی‏دانم چه كنیم. فرمود: «به اندازه یك عدس، گاوْشیر بردار و آن را در آب، حل كن. سپس، از آن، دو قطره در سوراخ راست بینی و یك قطره در سوراخ چپ بینی وی بچكان و در گوش راست او اذان و در گوش چپ او اقامه بگوی. این كار، پیش از آن كه ناف نوزاد را ببُرند، برایش انجام شود؛ چرا كه در این صورت، هرگز پریشانی نبیند و به اُمّ صِبیان مبتلا نشود.

منبع: الكافی، جلد 6، صفحه 23، حدیث 1، تهذیب الأحكام، جلد 7، صفحه 436، حدیث 1738، دانش نامه احادیث پزشكی: 1 / 676 امّ صبیان، یعنى بادى كه بر اشخاص، عارض شود و گاه نیز به سبب آن از هوش بروند. همچنین گفته شده كه امّ صبیان، نوعى جنّ است كه كودكان را مى‏آزارد. در فارسى، امّ صبیان، برابرْ نهاده مادر دیو و همچنین دیوزدگى دانسته شده است (واژه‏یاب، جلد 1، صفحه 216). م.