چرا حاكم باید با مردم مهربان و دوست باشد؟

امام علی علیه ‏السلام

مِن كِـتابهِ للأشتَرِ لَمّاوَلاّهُ مِصرَ: وأشعِرْ قَلبَكَ الرَّحمَةَ لِلرَّعِيَّةِ، والمحبَّة لَهُم، واللُّطفَ بهِم، ولاتَكونَنَّ علَيهِم سَبُعا ضارِيا تَغتَنِمُ أكلَهُم؛ فإنَّهُم صِنفانِ: إمّا أخٌ لَكَ في الدِّينِ، أو نَظيرٌ لَكَ في الخَلقِ، يَفرُطُ مِنهُمُ الزَّلَلُ، وتَعرِضُ لَهُمُ العِلَلُ، ويُؤتى على أيديهِم في العَمدِ والخَطأِ، فأعطِهِم مِن عَفوِكَ وصَفحِكَ مِثلَ الّذي تُحِبُّ وتَرضى أن يُعطِيَكَ اللّه‏ُ مِن عَفوِهِ وصَفحِهِ، فإنَّكَ فَوقَهُم، وَوالِي الأمرِ علَيكَ فَوقَكَ، واللّه‏ُ فَوقَ مَن وَلاّكَ !

- در فرمان استانداری مصر به مالك اشتر-: دل خود را آكنده از مهر و محبّت و لطف نسبت به مردم گردان و مبادا برای آنان چون جانور درنده‏ای باشی كه خوردنشان را غنیمت دانی؛ زیرا كه مردم دو دسته‏اند: یا برادر دینی تو هستند و یا همنوع تو. در معرض لغزش و خطا قرار دارند و گاه از روی عمد یا خطا دست به گناه و تجاوز می‏آلایند. پس همان گونه كه خود دوست داری خداوند نسبت به تو بخشش و گذشت كند، تو نیز نسبت به آنان بخشش و گذشت داشته باش؛ زیرا تو بالادست آنها هستی و فرمانروای بر تو، بالا دست تو می‏باشد و خداوند بالا دست كسی است كه تو را به امارت گماشته است !.

منبع: نهج البلاغة: الكتاب 53 منتخب میزان الحكمة: 616