شاد كردن دلها چه ثمراتی دارد؟

امام علی علیه ‏السلام

فَوَالذي وَسِعَ سَمعُهُ الأصواتَ، ما مِن أحَدٍ أودَعَ قَلبا سُرورا إلاّ وخَلَقَ اللّه‏ُ لَهُ مِن ذلكَ السُّرورِ لُطفا، فإذا نَزَلَتْ بهِ نائبَةٌ جَرى إلَيها كالماءِ في انحِدارِهِ حتّى يَطرُدَها عَنهُ، كَما تُطرَدُ غَرِيبَةُ الإبلِ.

سوگند به آن كه همه آواها را می‏شنود، هیچ كس دلی را شادمان نسازد مگر آن كه خداوند از آن شادمانی لطفی بیافریند و بدان گاه كه گرفتاری و مصیبتی بدو رسد آن لطف، همچون آبی كه در نشیب روان گردد، به سوی آن مصیبت و گرفتاری سرازیر شود و آن را از او دور گرداند، همچنان كه شتر غریبه (از میان رمه شتران) رانده می‏شود.

منبع: نهج البلاغة: الحكمة 257 منتخب میزان الحكمة: 270