شاد كردن مسلمان مؤمن چه جایگاهی دارد؟

امام صادق علیه ‏السلام

إذا بَعَثَ اللّه‏ُ المؤمنَ مِن قَبرِهِ خَرَجَ مَعهُ مِثالٌ يَقدُمُ أمامَهُ، كُلَّما رَأى المؤمنُ هَوْلاً مِن أهوالِ يَومِ القِيامَةِ قالَ لَهُ المِثالُ: لا تَفزَعْ ولا تَحزَنْ... فيقولُ لَهُ المؤمنُ:... مَن أنتَ ؟ فيقولُ: أنا السُّرورُ الذي كُنتَ أدخَلتَ على أخيكَ المؤمِنِ.

چون خداوند مـؤمـن را از گـورش درآورد تمثالی با او خارج شود كه در جلو او راه می‏رود و هرگاه مؤمن یكی از صحنه‏های هراس انگیز روز قیامت را ببیند آن تمثال به او گوید: نترس و غم به خود راه مده... مؤمن به او گوید... تو كیستی ؟ تمثال گوید: من همان شادی و سُروری هستم كه به برادر مؤمنت رساندی.

منبع: الكافی: 2 / 190 / 8 منتخب میزان الحكمة: 270