چگونه خداوند، متكبر را پست می گرداند؟

امام كاظم علیه ‏السلام

إنّ الزَّرعَ يَنبُتُ فيالسَّهلِ ولا يَنبُتُ في الصَّفا، فكذلكَ الحِكمَةُ تَعمُرُ في قَلبِ المُتَواضِعِ ولا تَعمُرُ في قَلبِ المُتَكبِّرِ الجَبّارِ؛ لِأنَّ اللّه‏َ جَعَلَ التَّواضُعَ آلهَ العَقلِ، وجَعَلَ التَّكبُّرَ مِن آلهِ الجَهلِ، ألَم تَعلَمْ أنّ مَن شَمَخَ إلَى السَّقفِ برأسِهِ شَجَّهُ ،ومَن خَفَضَ رأسَهُ استَظَلَّ تَحتَهُ وأكَنَّهُ ؟! وكذلكَ مَن لم يَتَواضَعْ للّه‏ِ خَفَضَهُ اللّه‏ُ، ومَن تَواضَعَ للّه‏ِ رَفَعَهُ.

هـمانا زراعت، در زمـین می‏رویـد و روی تخت سنگ نمی‏روید. حكمت نیز چنین است: در دل شخص فروتن می‏روید و در دل متكبّر گردنفراز نمی‏روید؛ زیرا كه خداوند فروتنی را ابزار خرد و دانایی قرار داده و تكبّر را از ابزار نادانی. مگر نمی‏دانی كه هر كس سرش را به سقف ساید، سرش می‏شكافد و هر كه سر پایین‏گیرد در زیرسقف سایه و پناه می‏گیرد. بدین سان نیز هر كه برای خدا فروتنی نكند، خداوند او را پست گرداند و هر كه برای خدا فروتنی كند، خداوند او را بالا برد.

منبع: تحف العقول: 396 منتخب میزان الحكمة: 482