چرا نباید از مدح دیگران خوشحال شد؟

امام باقر علیه ‏السلام

واعلَمْ بأنّكَ لا تكونُ لنا وَلِيّا حتّى لَوِ اجتَمعَ علَيكَ أهلُ مِصرِكَ وقالوا: إنّكَ رجُلُ سَوءٍ لَم يَحزُنْكَ ذلكَ، ولَو قالوا: إنّكَ رجُلٌ صالِحٌ لَم يَسُرَّكَ ذلكَ، ولكنِ اعرِضْ نَفسَكَ على كِتابِ اللّه؛ فإن كنتَ سالِكا سَبيلَهُ، زاهِدا في تَزهِيدِهِ، راغِبا في تَرغيبهِ، خائفا مِن تَخويفِهِ، فاثبُتْ وأبشِرْ، فإنّهُ لا يَضُرُّكَ ما قيلَ فيكَ، وإن كنتَ مُبائنا للقُرآنِ فماذا الّذي يَغُرُّكَ مِن نَفسِكَ ؟!

- به جابر بن یزید جعفی-: و بدان كه تو دوست (و پیرو) ما نیستی مگر آن گاه كه اگر همه همشهریانت بر ضدّ تو همداستان شوند و بگویند: تو مرد بدی هستی، این سخن تو را اندوهگین نسازد و اگر بگویند: تو مرد خوبی هستی، این سخن شادمانت نگرداند. بلكه خودت را با قرآن بسنج، اگر پوینده راه آن بودی و به آنچه به بی‏اعتنایی بدان فراخوانده است بی‏اعتنا و به آنچه بدان ترغیب كرده است راغب بودی، پس پایداری كن و خوش باش؛ زیرا كه آنچه درباره تو گفته شده به تو زیانی نرساند و امّا اگر از قرآن جدا بودی، چرا باید فریب حرف‏های مردم را بخوری ؟.

منبع: تحف العقول: 284 منتخب میزان الحكمة: 508