جهت کپی کردن میتوانید از دکمه های Ctrl + C استفاده کنید
رویداد ها - امتیازات
×
رویداد ها - امتیازات
برای بررسی عملکرد فعالیت و امتیازات خود باید در وب سایت وارد باشید. در صورت عضویت از بخش بالای صفحه وارد شوید، در غیر این صورت از دکمه پایین، مستقیم به صفحه ثبت نام وارد شوید.
برای درمانِ بادِ شابكه و حام و سردیای كه مفاصل را در بر میگیرد و بدانها درمیپیچد، یك مشت شنبلیله و یك مشت انجیرِ خشك برمیداری و در آب میخیسانی و در دیگی تمیز میپزی. سپس آن را از صافی میگذرانی و آنگاه سرد میكنی و یك روز در میان، از آن میخوری و این كار را تا هنگامی كه یك كاسه پُر مصرف شود، ادامه میدهی.
منبع: علاّمه مجلسى در شرح این حدیث، چنین آورده است: گویا مقصود از «شابكه»، بادى است كه میان پوست و گوشت، رخ مىنماید و آنها را به هم پیوند مىزند، یا مقصود، بادى است همانند قولنج كه در پشت و جاهاى دیگر، رخ مىنماید و در نتیجه انسان نمىتواند حركت كند. براى واژه «حامّ»، معنایى سراغ نداریم. گویا این واژه، «خامّ» (با حرف خ) است، به معناى بلغم خام كه هنوز به پختگى نرسیده است. شاید هم مقصود از آن، بادى است كه پیوسته در بدن شخص جاى گرفته باشد، برگرفتهشده از «حام الطیر على الشىء»، یعنى پرنده در جایى مسكن گرفت. درباره «اِبرده»، فیروزآبادى مىگوید: «سردىاى در درون است». نیز در النهایة گفته است: «ابرده (با كسره همزه و راء) بیمارىاى است شناختهشده كه از چیرگى برودت و رطوبت بر طبع، حاصل مىآید و انسان را از آمیزش، ناتوان مىسازد». در القانون آمده است: «شنبلیله در آخر فصلِ نخست، گرم و در طول فصل نخست، خشك است؛ از رطوبتى شگفت، تهى نیست؛ نضجدهنده و نرمكننده است؛ ورمهاى بلغمى و پشتى را از میان مىبرد؛ شكم كلنها را نرم مىكند و به آستانه باز شدن مىرساند؛ سینه و حلق را نرم مىكند و بویژه هنگامى كه با عسل یا خرما و یا انجیر پخته شود، سرفه و نفَستنگى را فرو مىنشاند. بهتر، آن است كه شنبلیله را با قدرى خرما بیامیزند و بفشرند و عصاره آن را بگیرند و سپس با مقدار زیادى عسل درآمیزند و آنگاه بر روى حرارتى معتدل، گرم كنند و قبل از غذا (با فاصله زیاد) آن را بخورند. پخته آن در سركه، براى ضعف معده، سودمند است و آبپزشده آن نیز براى دلپیچه و شكمرَوى، خوب است» (بحار الأنوار: جلد 62 صفحه 187 حدیث 3). دانش نامه احادیث پزشكی: 2 / 286