خطر تكبّر و غرور

الاختصاص

ـ فيما قالَ لُقمانُ عليه السلام لاِبنِهِ ـ: يا بُنَيَّ، وَيلٌ لِمَن تَجَبَّرَ وتَكَبَّرَ، كَيفَ يَتَعَظَّمُ مَن خُلِقَ مِن طينٍ، وإلى طينٍ يَعودُ، ثُمَّ لا يَدري إلى ماذا يَصيرُ إلَى الجَنَّةِ فَقَد فازَ، أو إلَى النّارِ فَقَد خَسِرَ خُسراناً مُبيناً وخابَ. ويُروى: كَيفَ يَتَجَبَّرُ مَن قَد جَرى في مَجرَى البَولِ مَرَّتَينِ.

ـ به نقل از اوزاعی ـ: لقمان به پسرش گفت: «ای پسرم! وای بر كسی كه زور گوید و تكبّر ورزد! چگونه خود را بزرگ می‏شمارد كسی كه از گل آفریده شده و به گِل باز می‏گردد و نمی‏داند به كجا خواهد رفت؟! یا به بهشت [می‏رود]، كه در این صورت، رستگار است؛ یا به جهنّم، كه در این صورت، آشكارا زیان كرده و بدبخت شده است». و نیز روایت شده است: «چگونه زور گوید كسی كه دو بار، در مجرای بول قرار گرفته است؟!».

منبع: الاختصاص: ص 338، بحار الأنوار: ج 13 ص 429 ح 23.