قناعت

إرشاد القلوب

مِن وَصِيَّةِ لُقمانَ عليه السلام لاِبنِهِ، قالَ:... يا بُنَيَّ، أغنَى النّاسِ مَن قَنِعَ بِما في يَدَيهِ، وأفقَرُهُم مَن مَدَّ عَينَيهِ إلى ما في أيدِي النّاسِ، وعَلَيكَ ـ يا بُنَيَّ ـ بِاليَأسِ عَمّا في أيدِي النّاسِ، وَالوُثوقِ بِوَعدِ اللّه‏ِ، وَاسعَ فيما فُرِضَ عَلَيكَ، ودَعِ السَّعيَ فيما ضُمِنَ لَكَ.

از سفارش لقمان علیه السلام به پسرش است كه گفت: «... ای پسرم! بی‏نیازترینِ مردم، كسی است كه به آنچه در دست دارد، قانع باشد. و فقیرترینِ آنها كسی است كه چشمانش را به آنچه در دست مردم است، بدوزد. ای پسرم! لازم است كه از آنچه در دست مردم است، ناامید باشی [و دل بكَنی] و به وعده الهی اعتماد كنی. درباره آنچه بر تو واجب شده است، بكوش، و تلاش درباره آنچه برایت تضمین گردیده، رها كن».

منبع: إرشاد القلوب: ص 73.