ایمنى در روز قیامت

قـالَ النّبِیّ صلی الله علیه و آله

هُم ناسٌ مِن أفناءِ النّاسِ ونَوازِعِ القَبائِلِ، لَم تَصِل بَينَهُم أرحامٌ مُتَقارِبَةٌ، تَحابّوا فِي اللّه ِ عز و جل وتَصافَوا، يَضَعُ اللّه ُ لَهُم يَومَ القِيامَةِ مَنابِرَ مِن نورٍ فَيُجلِسُهُم عَلَيها، فَيَجعَلُ وُجوهَهُم نورا، وثِيابَهُم نورا، يَفزَعُ النّاسُ يَومَ القِيامَةِ ولا يَفزَعونَ، وهُم أولِياءُ اللّه ِ الَّذينَ لا خَوفٌ عَلَيهِم ولا هُم يَحزَنونَ.

رسول خدا صلی الله علیه و آله ـ در پاسخ به سؤال مردی بادیه نشین، درباره مردمانی كه نه پیامبرند و نه شهید، امّا پیامبران و شهیدان، به سبب جایگاه و منزلت نزدیكشان به خداوند، بر آنان رشك می برندـ :آنان، مردمانی هستند از مردم گم نام و قبایل ناشناخته و غریب كه پیوند خویشاوندی میانشان وجود ندارد؛ بلكه در راه خداوند عز و جلبا یكدیگر دوستی ورزیده اند و با هم، یكرنگ شده اند. خداوند، روز قیامت، برایشان منبرهایی از نور می نهد و آنان را بر آنها می نشاند و چهره هایشان را نورانی و لباس هایشان را فروزان می سازد. روز قیامت، مردم می هراسند؛ امّا آنان نمی هراسند، و آنان، اولیای خدا هستند كه نه بر آنان ترسی است و نه اندوهگین می شوند.

منبع: مسند ابن حنبل: 8/450/22969 عن أبی مالك، صحیح ابن حبّان: 2/332/573 عن أبی هریرة، المستدرك على الصحیحین: 4/188/7318 عن ابن عمر وكلاهما نحوه، كنز العمّال: 9/18/24714.