دارایى آن است كه مردم را سود

قـالَ النّبِیّ صلی الله علیه و آله

يقولُ ابنُ آدمَ: مُلكي مُلكي ! وماليمالي ! يامِسكينُ ! أينَ كنتَ حيثُ كانَ المُلكُ ولَم تَكُن، وهَل لكَ إلّا ما أكَلتَ فأفنَيتَ، أو لَبِستَ فأبلَيتَ، أو تَصَدَّقتَ فأبقَيتَ ؟! إمّامَرحومٌ بهِ وإمّا مُعاقَبٌ علَيهِ، فاعقِلْ أن لا يكونَ مالُ غيرِكَ أحَبَّ إلَيكَ مِن مالِكَ.

آدمیزاد می گوید: مِلكِ من،ملك من، و مالِ من، مال من. ای بینوا! كجا بودی زمانی كه ملك بود و تو نبودی؟ آیا مال تو جز همان مقداری است كه می خوری و از میان می بری، یا می پوشی و كهنه می گردانی یا صدقه می دهی و [برای آخرتت]باقی می گذاری كه به خاطر آن یا مشمول رحمت می شوی یا كیفرمی بینی؟ پس، بیندیش كه مال دیگری را بیشتر از مال خودت دوست نداشته باشی.

منبع: بحار الأنوار: 71/356/17.