روشن كردن مسجد

اُسْد الغابة ـ به نقل از ابو هند ـ

حَمَلَ تَميمٌ مَعَهُ مِنَ الشّامِ إلَى المَدينَةِ قَناديلَ وزَيتا، فَلَمَّا انتَهى إلَى المَدينَةِ وافَقَ ذلِكَ لَيلَةَ الجُمُعَةِ، فَأَمَرَ غُلاماً لَهُ يُقالُ لَهُ: أبُو البرادِ، فَعَلَّقَ القَناديلَ وجَعَلَ فيهَا الماءَ وَالزَّيتَ، فَلَمّا غَرُبَتِ الشَّمسُ أسرَجَها وخَرَجَ رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله إلَى المَسجِدِ فَإِذا هُوَ يَزهَرُ، فَقالَ: مَن فَعَلَ هذا؟ فَقالوا: تَميمٌ. فَقالَ: نَوَّرتَ الإِسلامَ نَوَّرَ اللّه‏ُ عَلَيكَ فِي الدُّنيا وَالآخِرَةِ.

تمیم، با خود چراغ‏ها و روغنی از شام به مدینه آورد. روز جمعه بود كه به مدینه رسید. به خدمتكاری كه نامش ابوالبراد بود، دستور داد تا چراغ‏ها را بیاویزد و آب و روغن در آنها بریزد. چون خورشید غروب كرد، آنها را روشن كرد. پیامبر خدا، هنگامی به سوی مسجد آمد كه آن می‏درخشید. فرمود: «چه كسی چنین كرده است؟». گفتند: تمیم. فرمود: «اسلام را نورانی كردی. خداوند، در دنیا و آخرت، تو را نورانی گردانَد!».

منبع: اُسد الغابة: ج 6 ص 25 الرقم 5719، الإصابة: ج 7 ص 30 الرقم 9609.