بدون ضرورت در مسجد خوابیدن

تاریخ مدینة ـ به نقل از جابر ـ

جاءَ النَّبِيُّ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ونَحنُ مُضطَجِعونَ فِي المَسجِدِ، في يَدِهِ عَسيبٌ رَطبٌ، فَضَرَبَنا، فَقالَ: تَرقُدونَ فِي المَسجِدِ ولا يُرقَدُ ؟!.

پیامبر صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏ آله آمد، در حالی كه ما در مسجد، دراز كشیده بودیم. در دست ایشان، شاخه‏ای تَر از درخت خرما بود. ما را [با آن ]نواخت و فرمود: «در مسجد می‏خوابید، حال آن كه نباید در آن خوابید ؟!».

منبع: عَسِیْب: أی جریدة من النخل، وهی السعفة ممّا لا ینبت علیه خوص (النهایة: ج 3 ص 234 «عسب»).تاریخ المدینة: ج 1 ص 37، تاریخ دمشق: ج 42 ص 139 وفیه «أترقُدون فی المسجد؟! إنّه لا یَرقد فیه أحدٌ»، المناقب للخوارزمى: ص 109 ح 116 نحوه، كنز العمّال: ج 8 ص 325 ح 23126 نقلاً عن المصنّف لعبدالرزّاق وفیه «قوموا، لا ترقدوا فی المسجد»؛ كشف الغمّة: ج 1 ص 152 ولیس فیه «ولا یرقد»، بحار الأنوار: ج 37 ص 260 ح 18.